Rev 14 | PolUGdanska | STEP | I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli imię jego Ojca wypisane na czołach.

Revelation of John 14

Rozdział 14

1 I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące ^a tych, którzy mieli imię jego Ojca ^b wypisane na czołach. 2 I usłyszałem z nieba głos jakby głos wielu wód ^c i jakby głos wielkiego gromu. I słyszałem głos harfiarzy grających na swoich harfach. 3 I śpiewali jakby nową pieśń ^d przed tronem i przed czterema stworzeniami, i przed starszymi. A nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć oprócz stu czterdziestu czterech tysięcy, którzy zostali wykupieni z ziemi. 4 Są to ci, którzy nie skalali się z kobietami, są bowiem dziewiczy ^e. To ci, którzy podążają za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Oni zostali wykupieni spośród ludzi, aby byli pierwocinami ^f dla Boga i dla Baranka; 5 A w ich ustach nie znaleziono podstępu ^g. Są bowiem bez skazy ^h przed tronem Boga. 6 I zobaczyłem innego anioła lecącego środkiem nieba, który miał ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi, wszystkim narodom, plemionom, językom ⁱ i ludom; 7 Mówiącego donośnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, bo przyszła godzina jego sądu. Oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, morze i źródła wód. 8 A za nim szedł inny anioł i mówił: Upadł, upadł Babilon, wielkie miasto ^j, bo winem gniewu swego nierządu napoiło wszystkie narody. 9 A po nich przyszedł trzeci anioł i donośnym głosem mówił: Jeśli ktoś odda pokłon bestii i jej wizerunkowi i przyjmie znamię na czoło lub na rękę; 10 Ten również będzie pił z wina ^k zapalczywości Boga ^l, nierozcieńczonego, nalanego do kielicha jego gniewu, i będzie męczony ^m w ogniu i siarce ⁿ przed świętymi aniołami i przed Barankiem. 11 A dym ich męki wznosi się na wieki wieków i nie zaznają odpoczynku we dnie i w nocy ^o ci, którzy oddają pokłon bestii i jej wizerunkowi, i ten, kto przyjmuje znamię jej imienia. 12 Tu jest cierpliwość świętych, tu są ci, którzy zachowują przykazania Boga i wiarę Jezusa ^p. 13 I usłyszałem głos z nieba, który mówił do mnie: Napisz: Błogosławieni są umarli, którzy odtąd umierają w Panu ^q, tak, mówi Duch, aby odpoczęli od swoich prac, a ich uczynki idą za nimi ^r. 14 I zobaczyłem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział ktoś podobny ^s do Syna Człowieczego ^t, który miał na głowie złotą koronę, a w ręku ostry sierp. 15 A inny anioł wyszedł ze świątyni, wołając donośnym głosem do tego, który siedział na obłoku: Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła dla ciebie pora, abyś żął, bo dojrzało żniwo ziemi ^u. 16 Wtedy rzucił ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta. 17 I inny anioł wyszedł ze świątyni, która jest w niebie, mając także ostry sierp. 18 Potem od ołtarza wyszedł inny anioł, który miał władzę nad ogniem i zawołał donośnym głosem do tego, który miał ostry sierp: Zapuść swój ostry sierp i zbierz grona winorośli ziemi, bo dojrzały jej winne grona ^v. 19 I rzucił anioł swój ostry sierp na ziemię, i zebrał grona winorośli ziemi, i wrzucił je do wielkiej tłoczni ^w gniewu Boga. 20 I udeptano tłocznię poza miastem, a z tłoczni wypłynęła krew aż po wędzidła koni, na tysiąc sześćset stadiów.